ÇAĞDAŞ YAŞAM HAREKETİ AZALTTI
Daha bir asır öncesinde, insan, kendisine gerekli enerjinin %90'nı kendi vücudundan karşılamak, bunun için de sürekli hareket halinde bulunmak zorundaydı. Oysa bugün ihtiyaç duyulan enerjinin yalnızca %1'ini kendi karşılıyor. Gelişen teknolojiler, birçok hareketi zorunluluk olmaktan çıkarttı. Artık ulaşım araçlarıyla ve asansörlerle taşınıyoruz. Buna bile eskisi kadar ihtiyacımız kalmadı. Dünyanın öbür ucundakilerle bile, yan yana imişiz gibi iletişim kuruyoruz. Eskiden yapmak zorunda olduğumuz pek çok işi, robotlara, otomatlara, mikroçiplere, bilgisayarlara devrettik. Yerimizden kalkmadan, kolumuzu kıpırdatmadan neredeyse bütün bir dünyayı yönetebilecek durumdayız.

KULLAN YA DA KAYBET ( "USE IT OR LOSE IT")
Göz kamaştırıcı refah toplumu ışıltılarından bir an kurtulabilirsek, bunun için ciddi bedeller ödediğimizi fark ederiz: Bedenimizin kullanmadığını köreltmesi, en temel ilkelerinden biridir. Hareket sistemimiz, yani kaslarımız, kemiklerimiz ve eklemlerimiz bu temel ilkenin kurbanı haline geldiler. Üstelik, küçülen kaslarımızın yerini, yağla dolan hücreler aldı. Avcı-toplayıcı atalarımızın sağ kalmalarını sağlayan yüksek depolayabilme yetisini, tarım devriminden sonra,"obezite" olarak kucağımızda bulduk. Endüstri ve enformasyon devrimiyle gelen hareketsizlik, sorunu katmerleştirdi.

Keşke, sorunumuz kaslarımızın küçülmesi, irileşen yağ hücrelerimizle vücut biçimimizin değişmesiyle kalsaydı. Yumuşayıp yuvarlaklaşan hatlarımızla kolayca barışabilirdik. Ne yazık ki, bu, biçimsel değişiklikten öte, ciddi bir sağlık sorunudur.

Giderek azalan mikrobik hastalıkların yerini, yanlış beslenme, hareketsizlik ve kimyasal kirlenmeden doğan hastalıklar aldı. Artık, insanlık bu üç büyük kaynak sorunla cebelleşiyor. Bu sorunları başka yazılara bırakıp bu yazıda hareketli bir yaşamın getirilerini konuşacağız.